Ik heb een hekel aan eufemismen. Voor wie het woord niet kent: een eufemisme is een woord dat een beladen begrip of taboe moet afdekken. Zo klinkt ‘TBC’ aangenamer dan ‘tering’ en lijkt het minder erg als iemand is ‘heengegaan’ in plaats van ‘dood’. Maar weet je wat het probleem van eufemismen is? Na een tijdje worden eufemismen even vies, pijnlijk of discriminerend als het oorspronkelijke begrip.
Een voorbeeld. Uw gesprekspartner staat op en zegt: "Ik ga even een bruine trui breien." Bah! Hij had net zo goed kunnen zeggen dat hij even ging poepen. Sterker nog: dat laatste roept minder onsmakelijke beelden bij mij op. Waarom roept hij niet gewoon: "Excuseert u mij even", om dan de kamer te verlaten?
Achterlijk
Als je honderd jaar geleden een beetje achter in ontwikkeling was, dan was je ‘achterlijk’. Een hele keurige term. Nu is dat een scheldwoord, evenals ‘debiel’, ‘idioot’ en ‘mongool’. Allemaal ooit bedoeld als eufemisme. Nog erger is ‘allochtoon’. Ooit bedacht als keurige term voor ‘immigrant, iemand van buitenlandse afkomst’, heden ten dage door veel politici en anderen min of meer een synoniem voor ‘onaangepaste crimineel’.
Je kunt beladen begrippen nu eenmaal niet kunstmatig ontladen. Ik voel me heus niet minder ziek als de dokter zegt "U heeft de K" in plaats van "U heeft kanker". Hooguit zieker.
Lees ook:Gedoogbeleid, de nieuwe apartheid?
Lees ook:Bestaan er leuke ‘spoonerisms’?
Lees ook:Zijn Europeanen echt schizofreen?
Lees ook:“Dat vond Hitler ook”
Lees ook:Ook woorden zijn soms oorlogsslachtoffer