De basisstructuur van verhalen is een soort van vast parcours, dat een hoofdrolspeler of speelster doorloopt. Gisteren vertelde schrijver Dick van den Heuvel in een workshop hoe belangrijk hij de basisstructuur vindt, en hoe dit hem inspireert bij het schrijven. De oorsprong van deze structuur ligt eigenlijk al in de oude Griekse mythen, waar dezelfde elementen telkens op vele verschillende manieren herhaald worden. Het is zeer interessant om te zien dat de held in feite altijd op weg gaat, of dit nu intern of letterlijk zo is, en een reis maakt door een nieuwe wereld. Dit kan een wereld van zijn eigen ervaring zijn, maar ook een wereld die werkelijk vreemd is zoals in vele sprookjes en films. Er zijn vele obstakels en beproevingen op zijn weg, die hij moet doorstaan. In Lord of the Rings gaat Frodo door de wereld om de ring terug te brengen naar Mordor en komt daardoor ook in een proces, tot hij uiteindelijk thuiskomt.In Assepoester geldt eigenlijk ook, dat de heldin haar ouderlijk huis verlaat, bij stiefzusters en stiefmoeders terecht komt, en opeens terechtkomt op het bal van de prins die (toevallig) een vrouw zoekt. Uiteindelijk komt een protagonist weer ‘thuis’ en soms betekent het letterlijk dat hij of zij volwassen is geworden.
foto: Joseph Campbell (bron: Wikipedia)
Voor wie zich helemaal wil verdiepen in de basisstructuur van verhalen, is er Joseph Campbells boek The Hero with the Thousand Faces, uit de jaren ’90. Maar er is ook een prachtig boek dat alle genres ook nog eens meeneemt en bol staat van de voorbeelden uit de literatuur, toneelwereld, filmwereld en bijbelverhalen namelijk Seven Basic Plots van de britse journalist Christopher Booker. Daarna lees je nooit meer op dezelfde manier een verhaal.
Lees ook:Verhalen in alle talen
Lees ook:Alle talen komen uit het Nederlands
Lees ook:Nescio aan de Waal
Lees ook:Onderzoek het telefoonboek
Lees ook:Een idee is geen idee