De patatgeneratie kenden we al. Nu hoor ik een nieuw woord in diverse Nederlandse en Vlaamse media rondgonzen: de sandwichgeneratie. Een gezondere generatie dan die patat-lui? Helaas is hier ‘nix’ van waar. De sandwich-generatie is de groep veertigers die ‘gesandwicht’ wordt door hun ouders en hun kinderen. Aan beide kanten genaaid, dus.
De generatie voor hen zijn de babyboomers die op dit moment lekker met de VUT gaan die ze voor zichzelf hebben geregeld. Die geven hun werk liever door aan twintigers, de generatie na de sandwich-mannetjes en -vrouwtjes. De veertigers staan met lege handen. Wel moeten ze hun hypotheek afbetalen en straks zorgen voor de generatie voor hen en na hen. Ze heetten al de Verloren generatie. Nu zijn ze weer de sjaak.
Ik ben van de generatie nix. Troost je, beste sandwicher, voor ons is er ook te weinig werk. En bedenk ook: al deze termen zijn bedacht door geboortegolvers die in de jaren ’60 sociologie hebben gestudeerd. Toen kon je daar nog gewoon een baan mee krijgen.
Lees ook:Einstein, da’s niet nix!
Lees ook:Vissen praten functioneel
Lees ook:Gerard Reve (1923-2006)
Lees ook:Het marketingconcept ‘halalisering’
Lees ook:Het ergste vakjargon