De oorsprong van frikandel is blijkbaar Duits. In Duitsland noemde men een platte gehaktbal ‘frikadelle.’ Een- en vijftig jaar geleden nam Jan Beckers de frikadelle op in zijn assortiment en blijkbaar onder de naam frikandel, en dan maakte hij hem lang en dun en deed er een spleet in voor zalf. Waarom hij het dan van een platte gehaktbal heeft, die eigenlijk frikadelle heet, dat weet alleen Jan Beckers. Hij had dus ook een ander woord kunnen nemen met een -n ertussen. Kroket bijvoorbeeld en dan met een -n Kronket. Maar dat deed hij niet. De frika-delle wordt nog steeds in Duitsland gegeten. Het is dus een gehaktbal met sterke kruiden. De frikandel hebben wij ondertussen al vijftig jaar in het assortiment, maar er zijn ook mensen die dan daar weer een eigen naam aangeven zoals curryworst, lange hamburger of simpelweg een “lange” (Limburg). Ook kom je tegen “open been”, “open ruggetje” of “leuning” genoemd, of lange met zalf genoemd. Nu zeggen ze wel dat er in een frikandel allemaal vieze dingen zitten, maar ik vind ‘open been’ toch ook wel behoorlijk smerig hoor, om het dan ook weer op te eten…
Bron: Wikipedia