Vandaag ving ik in tram 13, een gesprek op van een diep verontwaardigde trambestuurster die verplicht op cursus moest. Het gesprek voerde ze met een collega die geduldig luisterde, af en toe bezorgd naar het verkeer kijkend dat voorbij schoot. De bestuurster gaf aan dat de nieuwe cursus die ze moest volgen ‘communicatieve mediation’ heette. Ze herhaalde het ook een aantal keer. Vervolgens voegde ze toe dat ze best wist wat communicatie was, maar wat nou communicatieve mediation was, dat ging haar totaal boven haar pet. Begrijpelijk. Want waarom het toch al zo ingewikkelde mediation, dat bol staat van de communicatie-technieken, hermoemen met de onooglijke term communicatief? Mediation ofwel bemiddeling, als het al niet een communicatieve stijl apart is, staat bol van de communicatie-technieken. Sterker nog, dat is het enige waar het om draait! De boel aan mekaar lullen totdat iedereen weer op een lijn zit, dat is het. Hoe communicatief kan het nog worden?
Er zijn natuurlijk mensen die het heerlijk vinden om hun eigen vak of hun eigen beroep zo ingewikkeld mogelijk te benoemen. Dat hebben we al jarenlang mee mogen maken met functies. Van zoiets mysterieus als international regional marketing developer Asian and Pacific Department, tot aan Director International Merchandising CNS; nu gaan we de vakgebieden zelf lekker ingewikkeld doen klinken. Wat dacht je van interconnective human interaction of fueled emotional transferring. Klinkt het niet verbijsterend? We worden allemaal nog Amerikaans als het zo doorgaat. Gelukkig heb ik dit net zelf bedacht dus daar heeft niemand lastg van.
