De moderne tijd zorgt voor een constante stroom aan nieuwe begrippen. Ik gebruik bijvoorbeeld al jaren het werkwoord -ik schrijf het even foneties op- seeseejen. Wat is dat? Je stuurt een e-mailtje aan iemand, maar iemand anders moet het om wat voor reden dan ook ook zien. Dus je zet diens e-mailadres in de cc-balk.
Vandaag heb ik het voor het eerst opgeschreven. Hoe schrijf je dat nou? CC’en? Ccen? Cc-en? Of schrijf je maar op: "Ik stuur een cc-tje (cc’tje)?" Mijn verouderde dikke Van Dale geeft weer eens geen sjoege. Internet dan maar.
En wat moesten we zonder de site van Onze Taal? Niets! Want daar staat hoe je het moet doen met sms’en. En analoog daaraan moet cc’en dus als volgt:
ik cc– ik cc’de
jij cc’t – jij cc’de
hij/zij cc’t – hij/zij cc’de
wij cc’en – wij cc’den
jullie cc’en – jullie cc’den
zij cc’en – zij cc’den
ik heb ge-cc’d
Weten we dat ook weer.
Lees ook:Een één
Lees ook:Lekker algemeen je gelijk halen
Lees ook:Sex bestaat niet
Lees ook:Zeer korte gedichten per sms
Lees ook:On is netter dan klote