Laatst ontdekte ik een weblog over klankyoga. Het was van een dame die al een tijdlang fanatiek allerlei mantra’s uitschalmeide, en daar veel energie kreeg. Ze schreef in haar blog over de schoonheid van klanken en het verassende effect dat bij herhaling van die klanken je zelfs een soort ‘extra klank’ kan horen,. Een soort van tussentrilling.
Zelf geloof ik er best wel wat van. Ik doe al een tijdje fanatiek mee met de ochtendmanie van sommigen, om de dag te beginnen met een half uurtje mantra-zingen. Ik zit dan om 07.00u al op een kussentje en ik gooi er telkens een mantra uit die ik gedurende 30 minuten herhaal. Ook ik hoor wel degelijk telkens nieuwe dingen. Een brommend ondertoontje, een hoge fluit.
In het begin was het even wennen. Ik kreeg allerlei nare bijwerkingen. Zo maakte ik de eerste dag dat ik flink had uitgepakt in de ochtend, ineens ruzie met een man op de markt, die beweerde dat mijn hondje tegen zijn pui had gepiest. Ik was heel erg onder de indruk, die man bleek helemaal rood aan te kunnen lopen en was mij helemaal de markt opgevolgd. Ik bedoel, zo weinig innerlijke rust, dan is zo’n hondje al te veel natuurlijk. Dat moest wel van mijn eigen actieve energie komen, dat die man zin had om met mij in discussie te treden. Hij zag dat ik er klaar voor was…
Volgens mijn mantra-leraar was mijn hersenschors flink geactiveerd. Ik ben er dus ook mee doorgegaan. Tegenwoordig doe ik zelfs een rondje mantra’s in de avonduren. Het helpt tegen allerlei muizenissen, gepieker en andere wir war in het brein, dat zich altijd lijkt te verzamelen tot een soort van wolk aan gedachten waar geen mens wijs uit kan. Ik zelf ook niet. Maar na een half uur zonder stoppen een boeddistische volzin te hebben gechant, voel ik mij ineens erg licht en helder in het hoofd. Zou dat het zijn wat de Buddha bedoelde?
Lees ook:Meldpunt Engelse woorden
Lees ook:Benedictus bedankt beter voor de bloemen
Lees ook:Lekker kwakken op fora
Lees ook:moedertaal
Lees ook:Raadsgekakel